Operatie

Uitslag biopt

afgelopen maandag de uitslag van de biopten. Zeven weken bezig geweest met zo'n rot zenuwslopend knobbeltje in mijn borst... De uitslag is dat het littekenweefsel is. Een heel goede uitslag, maar..... Pffff ik heb er allemaal geen vertrouwen meer in. Dat je lijf je zo in de steek kan laten, en dan niet één keer, maar ook weer een tweede keer. Gelukkig vond de chirurg dat als ik het wilde, zij het knbeeltje operatief zou willen verwijderen! En dat wil ik erg graag, gewoon voor de zekerheid!

Vanmorgen werd ik gebeld, of ik me maandag om half één wil melden... Ik: Waar moet ik me melden? Zij: U wordt maandag toch geopereerd? Ik: Huh? Ik word maandag geopereerd? Zij: Oh, u bent nog niet gebeld? Ik: Neeeeee!!! Zij: Ohhh, u bent goed bevonden en u bent maandag aan de beurt voor de opertatie!

Oké dan, maandag om half één melden... Weet niet precies hoe laat ik geopereerd wordt, maar mag 's ochtends tot half 7 eten: 2 beschuitjes, met jam. Neehee, niet iets anders ,alleen jam. En daarbij een kopje thee en dan tot half 11 maximaal 1 kopje thee/water/appelsap per uur. We wachten af en jullie gaan het dan weer horen!!

Uitslag MRI

Vanmorgen op tijd in het ziekenhuis, maar helaas liep het spreekuur uit (is ook niet raar als je ziet hoeveel  tijd de arts voor iedereen neemt. Uit de MRI lijkt niets verontrustends te zijn gekomen, maar zei ze erbij, tumorweefsel en littekenweefsel zijn niet echt te onderscheiden op MRI. Ze vond wel dat ze mijn zorgen heel serieus moest nemen en had zelf ook wel het idee dat het meer onderzoek nodig had, dus er zijn nu nieuwe biopten genomen en daar krijg ik maandag de uitslag van. Als daar niets uitkomt, overweegt de chirurg toch om het wel weg te halen....

Wordt vervolgd......

Hoe is het nu

Er is weer een heleboel gebeurd....

Het genonderzoek leek rooskleuriger dan het is. Ik ben terug gaan bellen of ik het nu allemaal goed had begrepen. Volgens de drs. wel, maar toen we eenmaal de brief met alles op schrift kregen, was het toch behoorlijk veranderd. Men wist niet hoe groot de kans is dat het bij Ada en mij terugkomt en het is toch wel degelijk erfelijk....

Ondertussen via Delft met Klinisch Geneticus gesproken en daar geven ze in ieder geval een kans van 20 tot 30% dat het terug komt. Wat voor mijn zussen en Ada's dochtergeldt, geldt voor ons ook, zeggen ze van het LUMC (waar Delft mee samen werkt) en ook daar komen we nog in een overleg en het kan zeijn dat de kans nog wordt verhoogd naar 40%.

Vervolgens voelde ik begin december een nieuw knobbeltje in mijn geopereerde en bestraalde borst.... 3 December naar het ziekenhuis, echo, punctie, wachten... Na uur wachten bleek dat ze niet met zekerheid konden zeggen dat er iets mis was, dus graag 's middags terugkomen om biopt te nemen. Dus 's middags 3 biopten genomen, en vrijdags terug komen. Hellaas konden ze ook daar geen duidelijk antwoord op geven. Ze dachten dat het littekenweefsel was, maar konden dat niet met zekerheid zeggen. Maandags ben ik in het groot overleg besproken en teruggebeld. Nieuwe afspraak voor 3 januari en dan MRI afspreken... 3 Januari terug geweest en de NP (Nurse Practitioner) was het met mij eens dat het knobbeltje duidelijk groter is geworden, en dus afspraak voor MRI. Afgelopen vrijdag voor de MRI geweest. Door mijn pijnlijke arm niet lekker kunnen liggen (alsof dat mogelijk is in een MRI), daardoor een half uur met mijn linkerschouder klem gelegen tijdens de MRI. Gelukkig heb ik het deze keer wel droog gehouden bij de MRI. Vervolgens had ik nog even een afspraak met de oncoloog. De mijne is met ziekteverlof en dus een vervanger. Maandag nog speciaal gevraagd of het nut had die controle afspraak na te komen, zelfs naar assistente van onco geweest... Ja, was echt nodig!! Dus na de MRI naar boven in wachtkamer zitten wachten.... 2 uur lang... Om vervolgens van de (vervangende) oncoloog te horen te krijgen dat de afspraak afgezegd had kunnen worden, omdat eerst alle behandelingen afgewacht moesten worden... WTF!!! (what the f*ck) Wel zegde deze arts mij toe dat ze mijn zaak vandaag in het grote overleg zou bepleiten. Loop er dus nu al vanaf begin december mee, en weet nu nog niets. Dat vond zij ook van de zotte dat ik er al zolang mee bezig ben.

Morgen om 10 uur afspraak voor uitslag van MRI, maar ben bang dat we te horen gaan krijgen dat het niet helemaal duidelijk is en ze toch nog een stukje weg willen snijden (of zo).

Wordt vervolgd........

Gen onderzoek

Het is al een hele tijd geleden dat ik hier iets op gezet heb, maar vandaag is het super goed nieuws... Ada en ik zijn 4 juni voor gen onderzoek naar de Daniel den Hoed geweest en kregen daar vandaag de uitslag van. We zijn geen gendrager, we zijn wel familiair belast. Dit wil voor de rest van de familie zeggen dat ze 20 tot 30% kans op borstkanker hebben en van hun 40ste tot hun 50ste elk jaar mammogram moeten maken, daarna elke 2 jaar. Voor Ada en mij betekent dit dat de kans dat het terug komt vrij klein is. Moet nog even de brief van de klinisch geneticus afwachten, maar begreep rond de 15%. Volgens iemand op de site van de Amazones is de kans groter, dus ik wacht de brief af en ga me daar dan verder over buigen... Vooralsnog ben ik dus klaar met behandelingen, operaties en de rest en hoef ik alleen nog maar 10 jaar onder controle te blijven....

Groetjes Helma

Vervolg....

Lieve allemaal,

Het heeft toch nog even geduurd hoor, voor ik me echt weer wat beter voelde... Vorige keren duurde het een week om me weer een beetje mens te voelen, maar omdat ik nu de dag na de laatste kuur vond dat het allemaal over was, heeft het 2 weken geduurd. Ik heb die eerste week na de laatste chemo dus teveel gedaan.  Dus weer stapje terug.

De kaakontsteking die ik tot tweemaal toe dacht te hebben, bleek toch een wortelkanaalontsteking, en dus naar de tandarts geweest voor een behandeling. Morgen terug voor de blijvende vulling. Ondertussen ook naar het ziekenhuis geweest voor echo van mijn arm. De trombose zit er dus nog steeds, en daardoor ook oedeem gekregen . De slagader is open, er kan dus gewoon bloed mijn arm in, mijn arm uit lukt minder goed, omdat de ader nog steeds voor het grootste deel dicht zit. Ik loop nu ook elke week bij de trombosedienst. Mijn stollingsfactor (INR) moet tussen de 2,5 en 3,5 liggen (bij andere mensen tussen 0,9 en 1,1) en heeft nog niet een keer tussen die waarden gelegen. De eerste week zat die op 2, de weken daarna op 4,8 op 6,2 en weer 4,8. Blijft dus nog behoorlijk schommelen. De oedeem in mijn arm komt volgens de arts die de echo heeft gemaakt niet zozeer door lymfoedeem (gevolg van verwijderen van schildwachtklieren), maar echt door de trombose. Dit heeft tot gevolg dat mijn linkerarm dik en behoorlijk pijnlijk is. Ik was ook al begonnen met baantjes zwemmen, maar dat voelde toch niet goed aan mijn arm. Ik moet vrijdag a.s. naar de oncoloog terug en dan ga ik eerst vragen wat ik allemaal wel en niet kan/mag...

Vorige week een weekend naar Duitsland geweest, ik had me ingeschreven via de Stichtingangelfound. Er zouden 10 gezinnen mee kunnen en gelukkig waren wij een van die gezinnen. Ondanks dat ik van te voren gedacht had dat ik niet zo'n behoefte had aan lotgenotencontact, heb ik een enorm leuk en gezellig weekend gehad. Een aantal mensen leren kennen waar ik al mee chatte, en nog andere mensen. We zijn enorm verwend....

Afgelopen vrijdag met Ada naar de Daniel den Hoed geweest voor genonderzoek. Van pa en ma's kant de hele stamboom doorgenomen en volgens haar is de kans klein dat het van mijn moeder's kant komt. Dan hadden er al veel meer vrouwen in de familie BK gehad moeten hebben. Het zou zeker van de kant van mijn vader kunnen komen, omdat hij uit een heel kleine familie komt. Als mijn vader gendrager was, had de kans klein geweest dathij BK zou hebben gehad. Die kans ligt bij mannelijke gendragers ongeveer op 5%. Als een vrouw gendrager is, ligt die kans veel hoger, namelijk op 60 - 80%. De kans op eierstokkanker ligt op 5 -20% (BRCA2) of op 40 - 60% (BRCA1). Het kan ook zijn dat we allebei gewoon pech hebben gehad (wat ik dan maar hoop). Ook kan het zo zijn dat of Ada of ik gendrager is en de ander puur pech heeft. In ieder geval, we weten pas over een maand of 3 meer. Zolang duurt het voor het DNA helemaal onderzocht is.

Tot zover weer even de update vanuit Hoek van Holland, als altijd: alle reakties zijn welkom!!!!

Zesde en laatste chemo

Goedemorgen allemaal,

Het is nu Koninginnedag en ik ben uit het laatste dal geklommen.......

Dinsdag 20 april klotedag, jaar na overlijden van mijn vader, en met mijn moeder naar het ziekenhuis moeten om het gips van haar been te verwijderen na 7 weken (operatie, alles goed gegaan). In het ziekenhuis een broodje gegeten en halverwege pas beseffen dat het met salami is en dat dus knoflook bevat, fijn morgen weer onder de uitslag....

Donderdag 22 april weer bloed geprikt (ging gelukkig weer in één keer goed) en naar Nurse Practitioner (NP), geen problemen meer, ben er achter dat ik op dit moment dus echt niet tegen knoflook (uitslag) kan en ook niet tegen melkproducten (acute diarree). Maar verder  zijn de klachten te verwaarlozen... Gelukkig! 's Middags belt Tim dat hij morgen nog een keer mee wil naar de chemo, maar dan wil hij wel in pa zijn auto rijden... Dus gaat hij nu voor mij mee of om auto te rijden, hahaha... Moeder gaat ook mee, is door gips nog niet mee geweest. Eigenlijk voor het eerst soort van zenuwachtig voor de chemo, raar gevoel...

Vrijdag 23 april: dag van laatste chemo, in de auto bekruipt me een onbestemd gevoel, ik wil niet meer, ik wil die laatste chemo niet, keer de auto maar en rijd maar terug naar huis. Bah, bah, bah... Gelukkig wordt er niet naar me geluisterd (nooit!) en rijden we gewoon door naar het ziekenhuis... We zijn lekker vroeg en ik kan gelijk geprikt worden.. Neee, even wachten eerst mijn arm opwarmen zodat die aderen naar boven komen, die zitten rechts toch al zo diep... Vervolgens komt de zuster prikken, helaas kan ze hem niet goed vinden. Weet eigenlijk niet of ze 2x geprikt heeft of zo aan het wroeten was om het in de ader te krijgen. In ieder geval doet ze me pijn, mijn moeder ziet het aan mijn gezicht. Maar ik zeg niks, dit is de laatste, die naald moet erin of ik het leuk vind of niet. gelukkig, hij zit. De zuster sluit het infuus aan... Ineens weer zenuwachtig, volgens mij zit hij niet goed, het is net of er een bult op mijn arm zit. De zuster komt kijken... Nee hoor, hij zit echt goed. Oh gelukkig. De zenuwen voor de laatste chemo, ik heb het niet ene keer gehad. Stress voor de laatste, hoe kan dan nou... Het infuus loopt goed door, alles zit er lekker snel in. Om even over half 11 staan we buiten. Ik kan wel schreeuwen van geluk, alle behandelingen zijn achter de rug, ik heb het gehad. Over 2 weken nog een keer bloed prikken en naar de oncoloog en dan mag ik 4 maanden wegblijven uit het ziekenhuis.... Er wordt over 2 weken gelijk geprikt op hormonen in mijn bloed, kunnen ze zien in hoeverre ik in de overgang ben en hopelijk ook blijf.... Door chemo ga je namelijk automatisch de overgang in en als je boven de 40 ben is de kans erg groot dat je er niet meer uitkomt. Heb geen klachten ervan, heel klein beetje opvliegers, maar verder eigenlijk niks...

Zaterdag 24 april: eigenlijk heb ik besloten dat het nu over is en ik beter ga worden, moet vandaag en morgen nog medicijnen, maar hoef geen zwakke week meer...

Helaas wordt die wens niet verhoord. Veel te veel gedaan natuurlijk en ook maandag, dinsdag denk ik dat ik er al ben. Echt niet. Het wordt direct afgestraft. Ik ben zwak, moet toch echt nog week op bed blijven. ik baal ervan, ik wil nu aansterken, ik wil niet meer zwak zijn.... Woensdag iets beter, maar nog niet veel. Moeder gaat boodschappen doen en komt AH uitpakken 's middags, want donderdag 29 april is Rens jarig. Hij gaat met Ed alles regelen op de dag zelf.

Donderdag 29 april: Rens 17 jaar... Hij is 's middags vrij, Ed ook. Ed heeft alles aan kant gemaakt gisteravond. Ik doe nog 'even' stofzuigen. Wat ben ik toch een trut, dat is veel te zwaar. Oppervlakkig gestofzuigd en weer helemaal van de wereld. Het zweet stroomt van mijn gezicht... 's Middags vanaf 3 uur komt de visite. Het is heerlijk weer. We zitten in de tuin, nou ja, iedereen behalve ik, ik lig op het ligbed dat ik vorig jaar van Lique heb gekregen.. Nou ja, liggen, hang voor blij op het ligbed... Alles verloopt goed. Tegen iedereen gezegd dat ze zelf in moeten schenken. Middag en halve avond verloopt goed. Laatste (zus Jannie & man) gaan om half  9 weg. Ik ben versleten, uitgeput... Tyrel mag 'Ik hou van Holland' kijken heb ik beloofd, maar dat ga ik helemaal niet trekken... Ed is ook versleten, wil ook naar bed. Gevolg: Tyrel ligt tot 11 uur TV te kijken, Ed slaapt en ik lig te vegeteren in bed met MP3 speler op boek te luisteren... Slaap al vele dagen heeeeel slecht. Slaaptabletten helpen niet, ook niet knockout pil van Ada. Ik slaap op slaaptablet maximaal 3 uur en ben standaard om 3 uur 's nachts wakker... Heb dus weer heel slecht geslapen, maar toch soort van uitgerust...

Vrijdag 30 april 2010: Ik voel me soort van goed. Is echt heel raar idee, de ene dag ben je als een vaatdoek, de volgende dag voel je bijna weer goed. Behalve dan dat mijn conditie 0,0 is... Maar de stijgende lijn is ingezet, vanaf nu alleen maar op. NU weer sterker gaan worden, aan mijn nieuwe leven gaan beginnen, mijn leven na de behandeling van borstkanker...

Waarschijnlijk was dit mijn laatste update,  dus alle reacties zijn weer welkom.....

Liefs en kusjes Helma

Vijfde chemo

Oké , ik was gebleven bij de trombose arm. Maar gelukkig was dat niet het enige dat misliep... Buiten de trombose arm kreeg ik ook nog last van uitslag (alweer), waarschijnlijk dus echt last van iets van eten, waar ik normaal dus nooit last van heb. Dus weer jeuk, maar wilde niet aan de Tavegil, daar wordt je zoooo duf van. En bovenop de uitslag ook nog hooikoorts. Nu heb ik daar altijd wel last van in deze tijd van het jaar. Een week gammel en dan is het weer over. Dus nu maar aan de hooikoorts tabletten, alleen kreeg ik er nog een kaakontsteking overheen. Heeeel pijnlijk, en dus niet aan die kant kunnen eten. Donderdag afspraak met oncoloog... Moest uur van te voren bloedprikken en dan uur later de afspraak, dan heeft ze gelijk de uitslag van het bloed. Dus bloed prikken. Ze mogen nu niet meer links prikken en rechts was altijd al slecht een ader te vinden. Gelukkig goede bloedzuiger, ze prikte in een keer goed. Toen nog even met Rox wat gedronken en naar boven in wachtkamer gaan zitten. Betere stoelen... Werd ik al na 10 minuten naar binnen geroepen, de dokter had even niemand in haar wachtkamer en was blij dat ik vroeg was... Nu even over arm gesproken, moet tot na chemo door gaan met anti stollingsmiddelen. Er was uit de CTscan niet echt duidelijk een oorzaak voor de trombose, daarna over uitslag, ze was het met me eens dat het niet van de chemo kon komen, dan zou het direct na de chemo al op moeten komen. De Nurse Practitioner had het idee om een groot allergie onderzoek te doen, maar dat zie ik nu zelf nog niet zitten. Als na de chemo blijkt dat het blijvend is, kan ik daar altijd over nadenken. Daar was de onco het gelukkig mee eens. Ik zit al vaak genoeg in het ziekenhuis.Toen de hooikoorts en de kaakontsteking. Ze heeft de KNOarts gebeld wat ze er voor moest geven, ze kwamen uit op kuurtje van 7 dagen. Wel ja, ik hoef 's ochtends niet meer te ontbijten met al die medicijnen. Nou zegt ze, dast gaat lekker snel... Ja maar, nu wil ik ook weleens een prognose voor de langere termijn krijgen.. Dat gaat ze uitzoeken, dossier moet er bij en dan online gegevens invoeren. 7 mei nieuwe afspraak en dan heeft ze prognose over hoeveel er in mijn situatie over 10 jaar nog leven en hoeveel er dan kankervrij zijn. Geeft geen garantie voor de toekomst... Maar vind het toch wel belangrijk om een idee te krijgen hoe of wat. Toen mochten we weer naar huis. Kijk  ik op het receptje, heeft ze nog 60 spuiten voor geschreven... Over 30 spuiten heb ik nieuwe afspraak... Dus bij apotheek voorlopig 30 spuiten besteld en herhaalrecept. Volgende dag met Zusje Lina en hubbie Ed weer naar het ziekenhuis....  Kwam onco nog tegen en gelij even gevraagd hoe lang ik nu moest blijven prikken. Gelukkig was ze het met me eens. Voorlopig tot de volgende afspraak en dan kijken we even verder. Zit wel de mogelijkheid erin dat ik nog tabletten moet blijven slikken, maar  dat zien we tegen die tijd dan wel. Moest natuurlijk weer rechts geprikt worden.... En ja hoor, het kon niet uitblijven. Een keer moest het mis gaan. De eerste zuster prikt tweemaal mis!!!!!! AAAAAAAAAAAhhhhhhhhhh... Gelukkig is het protocol dat ze twee keer mogen proberen en dan komt er een ander. Volgende zuster prikte gelukkig wel goed hoor en ik neem het de eerste ook niet kwalijk, maar baalde als een stekker. Gelukkig is het leed geleden zodra de naald er in zit. Deken over me heen en ik zie de hele infuusnaald niet meer... Maar goed, normaal al om half 11 klaar, deze keer pas tegen 12 uur, toen even langs mutti en weer snel naar huis. Weekend heel behoorlijk geweest en vanaf maandag weer brak. Dat blijft eigenlijk wel heel constant. Helaas woensdag lekkere bak sla tussen de middag. Verkeerd op mijn kies gebeten en krak... Helse pijn.... Hangbrug (kroon met erachter hangende kies, heeft ooit nog kroon achter gezeten) afgebroken. Gelijk tandarts gebeld en gelukkig kon ik donderdag al om kwart over 8 bij het terecht.
Verdoving gekregen, ga nog maar even in de wachtkamer zitten zegt hij, nou sorry Ton, dat trek ik niet, want zo lang kan ik niet rechtop zitten, zeker niet na verdoving. Daar wordt ik ook wat dizzy van. Even in de kamer van de mondhygienste gelegen, vervolgens terug in tandarts stoel. Nog veeeeel meer verdoving erbij... Kies zat los, kon er zo uit, maar wortel mag er nog niet uit, omdat ik aan de bloedverdunners zit. Dus wortel uitgeboord, dichtgesmeerd en nu mag ik over een week of wat nog een keer om te kijken hoe de wortel eruit moet.... Gelukkig was ik de pijn ook helemaal kwijt en kon ik donderdag nacht weer slapen. Vrijdag: de dag dat ik op ga knappen... 's Ochtends vroeg uit bed voor Rens die naar school moest en om 6 uur de trein moest  hebben. Dus nog even op Hyves gekeken, ach vriendin moet hond weg doen omdat ze zoveel aan het werk is. Berichtje gestuurd, neem maar mee naar school, komt ie voorlopig bij mij, we zien wel hoe het gaat lopen. Kan ik conditie opgaan bouwen met het wandelen... Dus nadat Ty op school zat zou ze hem komen brengen. Heb dus wel geteld een half uur een hond gehad. Mijn moeder vond hem erg leuk en heeft hem direct mee naar huis genomen... Dat was mijn korte carriere als hondenbezitter.... Maar mutti helemaal blij met Frits/Stitch/Dribbel.... Het is nu zondag en ik mag nu echt gaan aftellen. Nog maar 11 dagen en dan kruip ik uit het laatste chemo dal en gaat mijn nieuwe leven beginnen. Mijn leven na borstkanker... Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die blij zijn als mijn haren weer gaan groeien. Is minder confronterend voor de buitenwereld als ik er niet kaal bij loop. Er blijken toch mensen te zijn die vinden dat ik eigenlijk niet zonder hoogdbedekking buiten mag lopen. Is wel heel confronterend voor andere mensen.... Wel weet je, was voor mij ook heel confronterend om borstkanker te hebben....

Als altijd:schroom niet om me op de hoogte te brengen van je bevindingen van mijn blog... Zit er al bijna weer op te wachten... Mijn laatste goede week. Heb alle tijd om alle emails te beantwoorden. Hahahahahahahahhahaha...

Groetjes Helma

Vierde chemo

En toen werd het al weer tijd voor de vierde chemo. Bofferd die ik ben, alles loopt helemaal voorspoedig.... Maar helaas, op dinsdag gaat het kriebelen op mijn gezicht, ik zit onder de uitslag. Das balen, maar oké. Woensdag toch maar even de huisarts gebeld of ik hiervoor naar het ziekenhuis moest of bij hem langs kon komen, en gelukkig mocht ik van de assistente even langskomen. Hij (HA)had niethet idee dat het een bijwerking van de chemo was, maar toch even het ziekenhuis bellen om het in ieder geval te melden. Nu moest ik donderdag toch voor het bloedprikken en afspraak met nurse practitioner, dus woensdag alleen even gemeld in het Zh dat ik uitslag had. Donderdag bloed prikken, Lique ging met me mee, gezellig... Bloedprikken wordt al eitje voor me, niks aan... Nieuwe uitdaging??? Daarna naar NP, die vond niet dat ik op eigen houtje anti-allergie middel mocht nemen, dus direct door naar de volgende ronde... Even langs de dermatoloog. Ach en gelukkig zag die natuurlijk het nut in van een bioptje (met NAALD natuurlijk). Tja, zegt ze, misschien morgen maar geen chemo doen dan. Ik ff door het lint. Ik ben aan het aftellen, nog maar 5 weken en dan ben ik klaar en ga ik helemaal opknappen.. Dat zou ze meenemen naar de dokter en als ik niet mocht zou ik gebeld gaan worden. Gelukkig werd ik niet gebeld, dus mocht ik vrijdag voor chemootje numero 4. Met man, zoon en stiefmoe naar het ziekenhuis. Infuusnaaldje zetten?? Geen probleem, ik kan overallllll tegen. Na een half uur zoon kwijt, die had beneden peukie gerookt en tevens gezelschap gevonden van leuke blonde jonge dame en paar taxichauffeurs en zagen we niet meer terug.... die ochtend ten minste.... Nou helemaal goed, chemo 4 erin ... Jippie, maar helaas door de Tavegil tegen allergie was ik al direct van de wereld, terwijl dat anders pas op zondag gebeurt. Maandag gestopt met Tavegil, ging helemaal goed.... En toen gebeurde het.... 's Middags vaag pijnlijk gevoel in mijn prikarm.. nee hè, dat mag niet gebeuren. Dinsdag NP gebeld, was erg druk die dag, woensdag echo van arm laten maken, waarschijnlijk ader geirriteerd. Helaas woensdag bleek al gelijk op echo dat het niet goed was. Trombose arm. Ader liet geen bloed meer door. Dus vanaf gisteren tot (waarschijnlijk) na de chemo aan de bloedverdunners. En ja, ik kan zo goed tegen naalden, die worden dus elke avond geprikt..... Dus gisteren in het ziekenhuis, en vanaf vanavond komen mijn collega's me elke avond even een bezoekje brengen. Lief hè... Maar ik heb ze liever op visite zonder naalden... Gelukkig heb ik vorige week mijn prikdiploma gekregen van Annemieke en Kjeld, dus die kan ik aan iedereen laten zien.

Doe nu wel heel stoer tegen jullie, maar op dit moment zit ik er dus echt even doorheen. Heb er ongeloooflijk de balen van met de eindstreep in zicht. Voel me ook zielig nu. Dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Jullie moeten me helpen en me heel veel berichtjes sturen via email....... (Dit is dus een schreeuw om aandacht, maar liever niet allemaal gaan bellen naar me, want dan ligt strakx de hele KPN eruit.....)

Groetjes allemaal en fijne Pasen, Helma

Derde chemo

Hallo allemaal,

De tijd na de tweede chemo is best meegevallen. Op vrijdag 2de chemo, dan vrijdag, zaterdag een injectie Neulasta om mijn witte bloedlichaampjes op peil te krijgen en zondag valt het allemaal nog mee, zolang ik aan de medicijnen ben tegen misselijkheid. Vanaf maandag val ik dat in een gat, niet zozeer ziek als wel heeeeel zwakjes. Ik kan van de kamer naar de keuken, een boterham smeren en weer terug naar de kamer en mijn bedje in. Vervolgens heb ik een klein uur nodig om weer bij te komen... Dan de tweede week, voel ik me ee nstuk beter. Kan ik weer naar buiten, Tyrel naar school brengen en boodschappen doen. Veel meer dan dat is het niet hoor...

Dan op donderdag 11 mrt weer bloedprikken om te controleren of mijn bloed  goed genoeg is om op vrijdag weer nieuw infuus te krijgen. En het is niet tegeloven, maar of mijn blodeprikker was zo goed, of ik begin er echt aan te wennen.. Ik voelde niets van het prikken. Jammer toch dat je eerst echt iets moet krijgen voordat je aan naalden went... Vervolgens had ik een afspraak met de dokter. Bloed prikken moest uur voor de afspraak en toen ik met Gertrude bij de arts kwam en ik op mijn kaartje keek, bleek ik een uur te vroeg zijn. Oeps, verkeerd op mijn afspraakkaart gekeken.  Gelukkig wilde Gertru, graag even een uurtje helemaal niets doen, dus dat viel ook weer mee...

De bloeduitslagen waren goed en ik mocht vrijdag weer.... We waren een beetje laat, maar niemand die daarover valt. Ze beginnen eerst met een hot(cold)pack op mijn arm teleggen, zodagt het bloed goed doorstroomt, dan gaat er vrij snel zo'n afknelband om mijn arm zodat het bloedvat goed opkomt. En dan... komt de zuster de infuusnaald inbrengen. Ik begin er echt aan te wennen, ik ben zo stoer...(brrrr) Maar als de naald eruit is en alleen het plastic buisje (fenflon) erin zit. voel ik er bijna niets meer van. Ik leg wel een deken over me heen, ook over mijn arm, zodat ik het infuus niet zie... Dan gaat het eerst emiddel erin, lekker gifitg rood.. Vervolgens wordt mijn ader doorgespoeld met 100ml NaCl 0,9% oplossing en vervolgens vond sw zuster dat er nog teveel giftig rood spul in het zakje zat en wilde ze dat ook nog in mijn ader hebben, met als gevolg dat er weer met 100ml zout doorgespoeld moest worden. Iedere 100ml is dus een kwartier aan het infuus. Toen moest het tweede zakje gif erin en dat duurde ook een kwartier. Dan gaat er weer zoutoplossing in. Normaal gesproken doen ze als laatste met 200ml doorspoelen, maar omdat ze bij mij vaak maar 1 ader kunnen vinden en ik wil voorkomen dat mijn ader raar gaat doen, wil ik graag dat z e de hele zak leegmaken. Dus de eerste 2 keren zat ik anderhalf uur, maar vandaag met dat extra tussenspoelen, duurde het dus ruim 2 uur... En dan heel snel naar huis.

Waar Helma natuurlijk dacht dat ze heel wat was en 's middags nog even met Rens en Ed naar de tandarts in Den Haag en daarna nog even Tyrel ophalen bij Gertru en Peet.

Zaterdag hoefde ik helemaal niets (kon ook niet echt) en zondag nog even bij kleine zusje op de thee, aangezien ze dinsdag jarig was geweest... Druk weekend hoor, de rest van de zondag helemaal uitgeteld en om half 8 naar mijn bed gegaan...

En dan is het maandag en dan val ik weer in het putje, waar ik hopelijk net als de 2 voorgaande keren op vrijdag weer zachtjes uitkrabbel....

En omdat ik me de heleweek best zielig voel (uhm), zou ik het heel fijn vinden om wat meer reacties terug te krijgen. Per email of via de reacties op de blog... Liever niet pertelefoon, omdat ik daar echt de kracht niet voor heb...

Iedereen de groetjes en ik hoor dus graag van jullie allemaal...Hahahahahaha....